Diegene die mij volgt is het vast niet ontgaan, inmiddels heb ik mijn eerste ervaringen mogen opdoen in enkele 1/8 triathlons, ook wel sprint triathlons genoemd. Vier om precies te zijn, die van Ter Aar, Woerden, Huizen en Vlissingen. Er staan er nu nog twee op het programma, 8 juli een 1/8 in Nederhorst den Berg en dan als klap op de vuurpijl de 1/4 in Weesp. In de 1/8 praten we over 500mtr zwemmen, 20km fietsen en 5km lopen. Bij de 1/4 zijn het de dubbele afstanden. Volgend jaar hoop ik mijn eerste 1/2 te mogen doen en als het even kan de Ironman 70.3. Er worden er vele wereldwijd georganiseerd waarvan een aantal in Europa. Mijn droom is toch wel om ooit een hele te mogen volbrengen maar dat is echt een meer jaren plan. De gedachte alleen al dat er 3,8km gezwommen, 180km gefietst om vervolgens nog een marathon van 42,2km te moeten lopen kan ik me even helemaal niets bij voorstellen. Om maar te zwijgen over de trainingsschema’s die daaraan ten grondslag liggen. Nu kom ik met 4-5 keer trainen per week weg, voor een 1/2 moet je toch al snel denken aan 15-20 uur per week. De wereldtoppers doen het in 8u rond, een beetje recreant hoopt het in 10-12 uur te kunnen volbrengen. We gaan het allemaal wel meemaken. De eerste vier sprint versies hebben mij prima kennis laten maken met de sport en het riekt naar meer. Dat is wel de pest met alles wat draait om tijd, het kan altijd sneller. En al kun je je ervoor afsluiten, ik doe dat niet. Geen enkele triathlon is met elkaar te vergelijken immers je hebt te maken met wisselende omstandigheden. [pullquote_right]Mijn droom is toch wel om ooit een hele te mogen volbrengen maar dat is echt een meer jaren plan[/pullquote_right] 
Het gezin
En heb ik die doelstelling bereikt dan verwacht ik dat de 1/4 en 1/2 versies tot nieuwe doelstellingen gaat leiden. Zoals online samenwerken een way-of-life is wat ik beschreef in mijn vorige blog, zo is dat met triathlon precies hetzelfde. Het krijgt een prioriteit binnen mijn huidige leven en dus maak ik er tijd voor. Het is discipline maar het kost geen moeite. Mensen die mij kennen weten het, het is aan of uit, 1 of 0, zwart of wit. Als ik ga, ga ik hard en volledig en vooral vol passie. @Jeannett3, de moeder van mijn kinderen zonder wiens steun ik het nimmer zou volbrengen, vraagt het wel eens: Mark, is al die opsmuk nu echt zo nodig? Kan het niet een tandje minder? Hele logische vraag en al zou ik dat willen het zit niet echt in mijn aard. Die 1/4 staat nu voor september maar mijn geest hunkert naar die versie al veel eerder. Uiteraard heb ik al gekeken en 15 juli staat Klazienaveen op de kalender. Een Olympische afstand, ook wel OD genoemd. Hetzelfde als 1/4 zij het dat hier 1,5km wordt gezwommen in plaats van de 1.000mtr. Geestelijk en lichamelijk gaat me dat zeker lukken waarbij een nette tijd nog van ondergeschikt belang is. Het is the next step die ik graag wil ervaren. Maar naast mijn geest en lichaam zijn er nog andere geesten en lichamen die het ook maar moeten trekken: de gezinsleden. 
Beter als mens
Naast de fysieke inspanningen ben ik ervan overtuigd dat het geestelijk ook wat met je doet. Nog nooit heb ik zoveel energie gevoeld en heeft het me zo weinig moeite gekost om met zo weinig slaap te leven. Tuurlijk wordt mij vaker gevraagd waarom zo extreem en waarom niet een tandje zachter. Maar ik grijp graag de momenten zoals ze zijn met beide handen aan, nu kan ik het, heb ik de energie mentaal en fysiek. Misschien is dat gevoel over een jaar weg en heb ik nu in ieder geval intens genoten. Mijn zwager Roelof heeft mij aangestoken en samen met vriend @ruudkaitjily trotseren we iedere uitdaging opnieuw. Het hoofd op regelmatige basis leegmaken doet een mens goed. [quote]Van die oude, tanige afgetrainde grijzaards waarbij de duursport zit genesteld in de genen.[/quote]Het op gelijke voet staan ongeacht status en ondersteunende materialen is ook goed voor een mens. De meest mooie fietsen zie je voorbij komen met de meest flitsende triathlon pakjes. Maar uiteindelijk doen lichaam en geest het en is iedereen gelijk. Denk je vantevoren in jezelf ‘die man slaat toch deuk in een pakje boter…’ vervolgens wanneer ik zuchtend, kreunend en tonguitstekend mijn kilometers lopend probeer te volbrengen komt die ene man soepeltjes voorbij zetten. Van die oude, tanige afgetrainde grijzaards waarbij de duursport zit genesteld in de genen. 